İntiharın GeneL Provası

        Hiç düşündünüz mü neden veya ne için yaşadığnızı? Sizi siz yapanın ne oLduğunu ve yaşama şansını eLinizde tuttuğunuz haLde neden bunu kesip atmadığınızı? Ben düşündüm şimdi ya da dur tamam yaLan söyLemenin aLemi yok düşündürüLdüm. Sahip oLduğum ne var ne yok baktım. Bu bir provadır şimdiLik ya da bir deneme. Gün geLir de gerçek oLursa şimdikinden daha mutLu oLurum beLki. . . 

        Bunca yıL okudum. Bana hiç bir yararı oLmayacak ve hiç bir zaman kuLLanmayacağım bir sürü gereksiz biLgi yüce eğitim sistemimizin isteği üzereni bana öğretiLdi. Neticede topLumsaL bir sürü içerisinde sosyaL bir hayatta yaşıyordum ve buna ihtiyacım varmış gibi gösteriLdi. Liseden hemen sonra üniversiteye gitmem şart koşuLdu çünkü üniversite bana sosyaL topLumda statü kazandıracak ve ben adımı önündeki sıfatla beraber insanLara söyLeyecektim.BöyLece benim de aranızda bir yerim oLacaktı. Bu süreç içerisinde ama hiç kimse bana isteğin ne diye sormayı akıL edemedi. OKU! Yoksa hiç oLursun dediLer. "Üniversiteyi bitirmek de artık yetmiyor zaten herkes üniversite mezunu mutLaka başka şeyLer de yapman gerekiyo" Lafı ben henüz mezun oLamamışken mahaLLe arasında çekirdek çitLetirken yapıLan dedikodu gibi kuLağıma çaLınmaya başLandı. Okuyordum ama mutLu değiLdim. Hatta her geçen günde bende dahil oLan yaşam enerjim ve sevincim de gidiyordu. Üniversite dipLomasını mecburi tutan düzene karşı, gittiğim özeL üniversiteyLe kafa tutyordum. Bir yandan da hayatınızın en güzeL dönemi bu dönem bu yaşLarın kıymetini biLin, eğLenin, doLaşın diyenLer vardı. Kim oLdukLarını hatırLamıyorum biLe şimdi. 

        Her şeyin bedeLi vardı ya hani hayatta ben o bedeLi ödemek için haftada üç dört gün pazara çıkmaya başLadım. Hayatımın anLatıLacak en güzeL zamanLarımı pazarda geçirmeye başLadım. Sabah henüz gün doğmadan çıktığım yoLa hep gün battığında vardım. Kazandığım para hiç bir şey için yeterLi değiLken, sırf siz üzüLmeyin diye hep mutLuyMUŞ gibi yapmaya çaLıştım. Ben mutLuyMuş gibi yaparken; pazarda tezgah açıp bir şeyLer satmaya çaLışırken küçük görüp aşağıLamaya çaLışanLarınız da oLdu. Ama oLsun ben hiç biriniz gibi bana veriLeni değiL kendi kazandığımı yemek için sizin hiç bir zaman beceremeyeceğiniz şekiLde it gibi çaLışıyordum. Bir de hep hayaL kuruyordum iLerde anLatacaktım ben zamanında pazarcıLık yapıyordum, böyLe böyLe para kazanmaya çaLışıyordum diye. . .   

        Tam bu sırada ta taa hayatımın aşkı oLduğunu idda eden biri çıktı karşıma.Yanında huzur buLduğum, sadce onun yanında yaşadığımı anLadığım biri. Bunca hengamenin arasında ne kadar değerLi ve ne kadar özeLdi benim için. Umut züürdün ekmeği derLer ya hani ben de onunLa umut ettim. Şimdi yaşayamadığım hayatı iLeride onunLa yaşayacak, bu günLerin acısını çıkarmak için boL boL güLüp eğLencektim. GeLecek için bir seyahat biLetim gibiydi benim ama Laf arasında ağazından kaçırdı, onun da benim hayatımda oLmasının bir nedeni varmış. Bunca zaman o da MİŞ gibi yapmış mutLuLuk hakkında içinde benim geçtiğim cümLeLerde.

        Şimdi yaLnızLık ve yorgunLuk omzumun üstünde taşıyamadığım bir yük gibi. Oysa koca koca çuvaLLarı kaLdırır, sırtımda taşır pazara giderdim ben. Bu öyLe değiL ama. Bir tüneLdeyken ve iLerde hiç bir ışık huzmesi, ufacık bir umut yoksa seni yürümek için teşvik eden ne aLemi kaLır attığın adımın. Keşke akLi meLekeLerimi yitirmiş sizin aranızda sizLer gibi oLabiLseydim. Bu konuda hiç birinize sitem etmiyorum, ben sizin gibi oLamadım ama iLerde bir gün nasıL oLsa siz benim gibi oLacaksınız. . . 

        Hayatı yaşanıLır kıLan sizin için ne varsa daima yanınızda yakınınızda oLması diLeğiyLe. . . 

        Yarın haberLerinize konu oLur üniversiteLi genç diye başLayan bir cümLede son bir kez daha karşıLaşırız. Her gün yaLan içinde yaşadığınız yeter, cenazemde hoca sorduğunda "iyi bir müsLüman oLduğuna şahitLik eder misiniz" diye arkamdan yaLan söyLemeden uğurLayın beni. . .